Pod górkę...

Rower.

Od dwóch miesięcy jedyny mój środek lokomocji w obrębie Poznania.

Cuuuuuuudowny środek lokomocji.

Co za radość - tak pędzić pędzić pędzić....

Co za satysfakcja - nie zasilać konta MPK (tudzież ZTM) Poznań, którego stałym "sponsorem" byłam od lat.

Oczywiście są przeszkody w wytrwałym rowerowaniu - cywilizacyjne,techniczne, naturalne, geograficzne, fizjologiczne i inne... nawet i nadprzyrodzone, rzekłabym...

Przykłady przeszkód:

* Sygnalizacje świetlne

* Gołębie - samobójcy

* Zepsute przerzutki

* Średnio działające hamulce (za to dzwonki mam dwa i działają znakomicie! ;))

* Przechodnie

* Samochody

* Tramwaje

* Dziury na drodze (+ zepsute latarnie akurat nad tymi dziurami)

* warunki atmosferyczne

* ciężki bagaż

itd...

Ale dlaczego mówię o nadprzyrodzoności...

Otóż:

To, że jadę pod słońce zarówno w drodze DO pracy jak i w drodze Z pracy - to jest fakt wytłumaczalny w 100% przez wzgląd na położenie geograficzne...

To, że jadę pod wiatr w obu kierunkach jest całkiem realne... wszak Brat Wiatr zmiennym jest...

Ale już to, że w obie strony mam pod górkę (gdy jeszcze nie tak dawno na tej samej trasie w obie strony było z górki), budzi pewnego rodzaju podejrzliwość...

Ale nic to ;)

Chociaż wszędzie pod górkę - jeżdżę.

I choć jeszcze niedawno przekonywałam Anię, że ja w deszczu i wszelkiej niepogodzie na pewno jeździć nie będę, to już mam za sobą pierwsze takie przygody...

To akurat fotka ;) z wczoraj.

Deszcz plus wichura, a ja w okularach i bez czegokolwiek przeciwdeszczowego...;)

Było nawet fajnie - na nudę nie narzekałam...;)

Ale cały wieczór w ciepłej Bluzie walczyłam z dreszczami i ogrzewałam się na wszelkie dostępne sposoby.

Mam nadzieję, że jeszcze choć troszkę nie wymięknę, bo za MPK nie tęsknię :(

PS. Z rowerka proszę się nie śmiać.
Nigdy nie umiałam rysować rowerów, zablokowałam się jako dziecko widząc, że coś mi w tym nie wychodzi, i to jest pierwszy mój rysunkowy rower od tysiąca lat, więc nie szydźcie aż tak...! ;)