Gaudeamus igitur...

Za czasów szkolnych nigdy nie czekałam tak jak wszystkie dzieci z utęsknieniem dnia swoich urodzin, bo ich końcowo-sierpniowa data oznaczała nieuchronnie koniec wakacji i początek roku...

I tak się jakoś złożyło, że nadal oznacza to samo ;)

Ostatni tydzień upłynął mi na przygotowywaniu przedszkola na wrzesień.

Chcąc nie chcąc nuciłam co chwila:

"Przeprowadzka –

planowana czy znienacka,

przeprowadzka

zapaskudzi się posadzka.

Przeprowadzka.

Trzeszczy szafa, pęka tacka.

Oj, z gratami się nie cacka

przeprowadzka.

Módl się do świętego Jacka.

Czemu Jacka ?

Bo on pomaga w przeprowadzkach."

(Przybora i Wasowski w tym palce maczali, rzecz jasna!)

Przeprowadzka niby w wymiarze mikro, bo zaledwie z sali do sali, a jednak przy moim charakterze miałam wrażenie, że odbywa się ona z Rzymu na Krym...

Jeszcze na początku tygodnia sytuacja wyglądała tak (a właściwie o wiele, wiele gorzej niż aparat był w stanie uchwycić w jednym zdjęciu cykniętym w wirze sprzątania):

Dziś już, z Bożą i ludzką pomocą (DZIĘKI!!!) jest tak:

Od ubiegłego roku, kiedy moja grupa osiągnęła dojrzały wiek lat pięciu, uruchomiłam w sali

Kącik Odkrywania Świata.

To takie miejsce, gdzie Dzieciaki mogą bawić się kolorami, fakturami, kształtami, ważyć, mierzyć, przesypywać,
rozsypywać :(, porównywać, dopasowywać, nawlekać, przesiewać, układać, tworzyć, liczyć, doświadczać na przeróżne sposoby... (bardzo pilnuję, by buzia nie brała udziału w tym doświadczaniu, bo choć to nie maluchy, to jeszcze czasem ich korci... Muszli czy kasztanów nie zeżrą, ale już cukieraśne koraliki - why not...? ;))

No, przyznajcie się, kto z Was by w tym chętnie pogmerał...? :)

Dziewczyn biżuteriorobnych nie pytam, bo by mi połowa kącika znikła i została przerobiona...;)

Kącik Odkrywania Świata stał się w ubiegłym roku najulubieńszym miejscem mojej grupy. 

Zadziwiające ile czasu potrafią tam spędzać bez cienia znudzenia...

Wiadomo, że jest to również ulubione miejsce sroczki cioci mARTy...;o)

Ale w tym roku pojawił się mój drugi kącik - faworyt:

No powiedzcie, że jest przytulnie i domowo...? :)

***

Kiedy wszystko już stało tam, gdzie stać powinno, pozostawało tylko uciociomarcić nieco miejsce...;)

I przygotować coś na powitanie Małych Gospodarzy...

Ech te ptaki ostatnio...

Balon pokolorowały na dyżurze Dzieci według ich fantazji, acz jednak dość tendencyjnie... 

Motyw koali pojawia się na nim bodajże siedmiokrotnie...;o)

Przedszkole Czeka :)