Minionkowa lekcja pokory.

Ostatnio moje Jeże mają fazę na Minionki (cokolwiek to jest).

Od paru tygodni rysują Minionki we wszystkich konfiguracjach i bawią się w Minionki (co polega głównie na tym, że śpiewają: "Ba ba baaaa ba-baa na naaaa, ba ba baaaaa ba-baa na naa...").

W tym tygodniu grupowy prekursor minionkowych trendów (mój kochany Koal) obchodził hucznie szóste urodziny, więc postanowiłam uczcić go Minionkiem właśnie...

Żeby się dowiedzieć jak toto wygląda w oryginale, wygooglowałam Minionka i od razu wyjaśniła się tajemnica owego "Ba ba baaaa" rozlegająjącego się ostatnio NAZBYT często w sali Jeżyków.

Jeśli chcesz to usłyszeć (przemyśl to dobrze), to kliknij tu: KLIK

Ucieszyłam się, że to takie małe, żółte, nawet jednookie, więc będzie turboproste do wyszydełkowania... Stwierdziłam, że machnę Minionka w pół godziny.

Tymczasem...

Męczyłam się z gadziną dwa wieczory.

(Nie chciał dziad współpracować po prostu)

Tych kilkumilimetrowych rękawiczek trójpalczastych nie chcę w ogóle pamiętać...

Najgorsze, że efekt też był opłakany...

Ale nic to...

Koal był ucieszony.

Rozwiązał wstążkę, otworzył prezent, spojrzał na efekt moich wypocin i natychmiast rozległo się uradowane: 

"Ba ba baaaa, ba-ba na naa".

A to oznacza, że Minionek został zidentyfikowany jako Minionek.

Nie jest więc źle.

;o)

PS. Olśniło mnie właśnie, że może google pomoże mi zrozumieć przewijające się w tym roku w przedszkolu tajne hasło "kabum". 

No i w rzeczy samej.

Zagadka rozwikłana.

KLIK